sobota, godzina 17 – kończę pracę, szybki prysznic i jedziemy…
2 godziny do Edynburga, na autostradzie nie jest źle, a w samym mieście tracimy raptem 20 minut w korkach więc jak na Edynburg w okresie festiwalowym wynik całkiem, całkiem.
jeszcze musimy przebić się przez tłum: Princes St , przepchać się przez ogrody, potem płyniemy z tłumem po Bank St. i już jesteśmy – The Royal Mile – w samym środku festiwalowego chaosu…
artystycznego chaosu – ale jednak
Kakofonia dźwięków, żonglerka pochodniami, szczudła, predator i obcy, biegający 6-nożny krokodyl….
W końcu dochodzimy do St Giles Cathedral (Katedra świętego Idziego)
… nareszcie możemy nieco odpocząć, hałasy miasta zostają poza murami, tutaj panuje cisza…
Zanim na scenę wyjdzie Teatr Pieśń Kozła mamy okazję posłuchać trio Gillebrìde – kilka pieśni śpiewane w języku Gealic – dobre wprowadzenie, choć jak dla mnie było to zbyt… perfekcyjne…
no i w końcu – jest…
przed scenę wychodzi Anna Maria Jopek i zaczyna śpiewać…
wciska mnie w krzesło – Maciej Rychły gra na swych „dudach” – muzyka tańczy wśród kamiennych murów – emocje z każdą sekundą stają się większe i większe, po chwili na scenie jest cały zespół – a ja już wiem że warto było tu być!
zdjęcie za: Robbie Jack, http://exeuntmagazine.com/reviews/return-to-the-voice/
Return to the Voice to już kolejny projekt grupy Teatr Pieśń Kozła który został pokazany na Fringe Festival w Edynburgu.
Dwa lata temu furorę zrobił spektakl Pieśni Leara (otrzymał wtedy nagrody Fringe First, Herald Archangel oraz Musical Theatre Matters Award)
Tym razem zadanie jest dość karkołomne – wziąć na warsztat tradycyjne pieśni Szkockie, poszukać ich muzycznych korzeni, napisać je od nowa, zaśpiewać po swojemu i całość pokazać mieszkańcom Szkocji…
Co o tym powiedzą muzykolodzy? – nie mam pojęcia
Co ja mogę powiedzieć?
Po pierwsze nie jest to koncert, recital czy coś podobnego – to jest teatr dźwięku, nawet nie pieśni – a dźwięku.
Dźwięku i ciszy.
Choć ni w ząb nie rozumiałem słów śpiewanych w Gaelic pieśni, to emocje jakie wywoływały one we mnie były ogromne.
Wpadłem po prostu w wir muzyki, ciszy, miejsca i emocji.
Muszę to powiedzieć – nie wiem kto wybrał St Giles Cathedral jako miejsce tego koncertu, ale był to wybór doskonały.
Katedra była niejako dodatkowym uczestnikiem tego koncertu – nie wiem czy w innym miejscu efekt był by taki sam…
Gdy usłyszałem nazwiska Anny Marii Jopek i Macieja Rychłego, to wiedziałem że muszę to zobaczyć. Jednak nie jest to ( i całe szczęście ) solo Anny Marii z chórkiem w tle.
To doskonale pracujący zespół i każda osoba dopełnia swym głosem całość.
świetny warsztat, doskonałe wykonanie, brawa dla dźwiękowców – w trakcie całego koncertu nie było nawet jednej minuty bym mógł usłyszeć jakieś „problemy” z dźwiękiem – Brawo!!!
Nie jest to koncert z rodzaju „łatwe i przyjemne” – ale jest to koncert dla tych którzy pragną muzykę poczuć i przeżyć…
marzy mi się by właśnie tu, w St Giles Cathedral została nagrana płyta i by jak najszybciej można ją było dostać…
członkami zespołu są:
Anna Maria Jopek, Emma Bonnici, Henry McGrath, Illenia Cipollari, Julianna Blodgood, Kacper Kuszewski, Łukasz Wójcik, Maria Sendow, Monika Dryl, Paolo Garghentino, Rafał Habel, Christopher Sivertsen
muzykę napisali: Maciej Rychły i Jean Claude Acquaviva
jak widzicie to międzynarodowa obsada, zespołu który pracuje we Wrocławiu…
Return to the Voice – Trailer
[youtube_sc url=”https://youtu.be/YIUWUSMAS2s”]
więcej o zespole znajdziecie na stronie http://piesnkozla.pl
strona projektu http://www.returntothevoice.com
artykuł który ukazał się w magazynie The Scotsman
The Scotsman uznał Return to the Voice jako jedno z 30 najlepszych przedstawień wartych obejrzenia na festiwalu
The Telegraph polecał spektakl Return to the Voice jako jedno z najlepszych zdarzeń na festiwalu